Ik schitter in afwezigheid
Dat dus...
Normaal gesproken ben ik niet iemand die via een blog veel verteld over mijn persoonlijk leven.
Maar ik schitter al een tijdje in afwezigheid....
Haken is iets wat ik heel graag doe, waar ik nooit genoeg van kan krijgen, wat me ontspant en gelukkig maakt. En toch... Heb ik al zeker 4 weken geen haaknaald meer aangeraakt. Ik weet niet wat me overkomt! Of ik geen zin er meer in heb? Oh jawel, elke dag bedenk ik me weer; ' vandaag ga ik haken, vandaag pak ik het weer op.' Maar tot op de dag van vandaag is het me nog niet gelukt.
Het kan dus toch, dat je leven zo wordt beheerst door je gezondheid, door hoe je je voelt dat zelfs datgene wat je gelukkig maakt, waar je blij van wordt, even niet meer haalbaar is.
Bijna 4 weken geleden heb ik een open hartoperatie moeten ondergaan, ik heb een aangeboren hartafwijking en er moest het nodige gebeuren! Door omstandigheden moest er na een week nog een 'kleinere' operatie achteraan maar alles is heel goed en voorspoedig gegaan.
Maar wat een impact heeft dat, poeh! Zo gek op haken als ik ben had ik een volle tas met garen en mijn etui met haaknaalden mee. Zelfs in het ziekenhuis heb ik een paar keer gedacht 'vandaag ga ik haken' . Nou mooi niet dus. Totaal onder invloed van de narcose en zware medicatie waardoor je je gewoon weg beroerd voelt, energieloos en door de pijn niet weten hoe je zitten of liggen moet, laat staan hoe je een haaknaald moet vasthouden of in welke houding je lekker ontspannen kan haken.
Thuis lukt het me ook nog niet terwijl de ideeën in mijn hoofd voor nieuwe projecten maar blijven groeien. Ik me lekker maak met allemaal mooie en leuke haakprojecten die voorbij komen op Instagram, Facebook of Pinterest.
Mijn etui met haaknaalden ligt naast me op bed samen met een bolletje wol....ooit komt er een dag dat ik mijn haakwerk weer op pak en zover hersteld ben dat haken weer een ontspanning is in plaats van een inspanning.
Voor nu is rust en herstel het belangrijkste en wat is dan fijner als ik dat af en toe even samen kan doen met een van mijn kinderen....!
Maar ik schitter al een tijdje in afwezigheid....
Haken is iets wat ik heel graag doe, waar ik nooit genoeg van kan krijgen, wat me ontspant en gelukkig maakt. En toch... Heb ik al zeker 4 weken geen haaknaald meer aangeraakt. Ik weet niet wat me overkomt! Of ik geen zin er meer in heb? Oh jawel, elke dag bedenk ik me weer; ' vandaag ga ik haken, vandaag pak ik het weer op.' Maar tot op de dag van vandaag is het me nog niet gelukt.
Het kan dus toch, dat je leven zo wordt beheerst door je gezondheid, door hoe je je voelt dat zelfs datgene wat je gelukkig maakt, waar je blij van wordt, even niet meer haalbaar is.
Bijna 4 weken geleden heb ik een open hartoperatie moeten ondergaan, ik heb een aangeboren hartafwijking en er moest het nodige gebeuren! Door omstandigheden moest er na een week nog een 'kleinere' operatie achteraan maar alles is heel goed en voorspoedig gegaan.
Maar wat een impact heeft dat, poeh! Zo gek op haken als ik ben had ik een volle tas met garen en mijn etui met haaknaalden mee. Zelfs in het ziekenhuis heb ik een paar keer gedacht 'vandaag ga ik haken' . Nou mooi niet dus. Totaal onder invloed van de narcose en zware medicatie waardoor je je gewoon weg beroerd voelt, energieloos en door de pijn niet weten hoe je zitten of liggen moet, laat staan hoe je een haaknaald moet vasthouden of in welke houding je lekker ontspannen kan haken.
Thuis lukt het me ook nog niet terwijl de ideeën in mijn hoofd voor nieuwe projecten maar blijven groeien. Ik me lekker maak met allemaal mooie en leuke haakprojecten die voorbij komen op Instagram, Facebook of Pinterest.
Mijn etui met haaknaalden ligt naast me op bed samen met een bolletje wol....ooit komt er een dag dat ik mijn haakwerk weer op pak en zover hersteld ben dat haken weer een ontspanning is in plaats van een inspanning.
Voor nu is rust en herstel het belangrijkste en wat is dan fijner als ik dat af en toe even samen kan doen met een van mijn kinderen....!
Reacties
Een reactie posten